روش PGD و PGS چیست؟

روش PGD (Preimplantation Genetic Diagnosis)  در واقع یک روش تشخیص نوین ژنتیکی است که قبل از لانه گزینی جنین انجام می شود. این روش اصولا در مراکز ناباروری پیشرفته برای شناسایی نقایص ژنتیکی و اختلالات کروموزومی جنین و یا روش تعیین جنسیت در قبل از بارداری ایجاد می شود. تست PGD و PGS از طریق روش IVF، قبل از لانه گزینی جنین قابل انجام است.

اگر یکی از والدین و یا هر دوی آن دو دارای اختلالات ژنتیکی باشند، باید از روش PGD جهت شناسایی جنین دارای اختلال استفاده شود. با استفاده از این روش می توان از انتقال مشکلات ژنتیکی به جنین جلوگیری نمود.

جهت بررسی موارد آنوپلوئیدی در جنین های حاصل از لقاح آزمایشگاهی از روش PGS (Preimplantation Genetic Screening) استفاده می شود.

با استفاده از روش های ژنتیکی قبل از لانه گزینی می توانید موارد ی که باعث ختم بارداری می شوند را کاهش دهید. برخی از این موارد شامل جنین هایی با مشکلات ژنتیکی و کروموزومی است که توسط روش های آمنیوسنتز و یا نمونه گیری از پرزهای کوریونی (CVS) قابل تشخیص است.

تفاوت بین PGS و PGD چیست؟

PGS  و PGD هر دو آزمایش ژنتیکی هستند که جهت تشخیص جنین لقاح آزمایشگاهی مناسب برای کاشت در رحم جهت ایجاد حاملگی مناسب است.

PGS  برای تشخیص اینکه جنین دارای تعداد معمول کروموزوم در یک سلول انجام می شود.

 PGD ​​برای تشخیص اینکه جنین دارای جهش ژنی منفرد است که این امر باعث اختلالات ژنتیکی می شود ، انجام می شود.

چه زوج هایی کاندید انجام تست PGDمی باشند؟

• زوج هایی با سابقه بیماری های وابسته به X در خانواده
• ناقلین بیماری های اتوزوم مغلوب و غالب
• زوج هایی با ترانسلوکاسیون کروموزوم که می تواند باعث اختلال در فرآیند لانه گزینی، سقط مکرر و ایجاد مشکلات ذهنی و فیزیکی در نوزاد شود.

چه زوج هایی کاندید انجام روش PGS می باشند؟

• زنان دارای سن 35 سال یا بیشتر
• زوج هایی دارای سابقه شکست مکرر در IVF (3 بار یا بیشتر)
• در صورت وجود اختلالات شدید ناباروری با فاکتور مردانه

در مراکز ناباروری به وسیله تست های PGD و PGS، امکان تعیین جنسیت جنین نیز وجود دارد. از این ویژگی به ویژه در تشخیص بیماری های وابسته به جنین مثل هموفیلی نیز استفاده می شود.

مراحل انجام تست های PGD و PGS: 

برای انجام تست های PGD و PGS، ابتدا باید IVF انجام شود. به همین علت باید ابتدا تحریک تخمدان صورت گیرد. این کار جهت  تولید تخمک های بیشتر انجام می شود.

سپس با استفاده از روش پانچر تخمک ها خارج می شوند.

بعد از گرفتن تخمک ها از مرد نمونه اسپرم دریافت می شود.

لقاح مصنوعی در محیط آزمایشگاه انجام می شود.

حدودا سه روز بعد از انجام لقاح، در حالتی که جنین در مرحله 6 تا 10 سلولی قرار دارد، از جنین ها می توان نمونه برداری نمود. سپس باید از آن ها یک تا دو سلول بلاستومر را خارج نمود. هر سلول دارای 24 کروموزوم است (22 کروموزوم اتوزوم و 2 کروموزم جنسی) که باید به صورت جداگانه تک به تک مورد بررسی قرار گیرند. آزمایش های ژنتیکی و آنوپلوئیدی اصولا بیست و چهار ساعت بعد از بیوپسی انجام می شود.

اصولا بین 4 الی 5 روز بعد از انجام بیوپسی می توان با توجه به ارزیابی های صورت گرفته انتقال جنین های سالم به رحم مادر را انجام داد. جنین هایی که مشکلات ژنتیکی و کروموزومی دارند با اطلاع والدین از بین می روند.

برای تشخیص چه بیماری هایی از تست های PGD و PGS استفاده می شود؟

• سندرم داون
• سندرم ترنر
• سندرم ادوارد
• سندرم کلاین فلتر
• بیماری تی‌ساکس
• فیبروز‌سیستیک
• تالاسمی
• بیماری‌‌‌های مرتبط با کروموزوم  X مانند هموفیلی و دیستروفی عضلانی
• آتروفی عضلانی – ‌نخاعی

___________________________________________________

راه های ارتباطی با دکتر منیره گلشیرازی

شماره تماس دکتر : 02177877513

پیج اینستاگرام دکتر منیره گلشیرازی

کانال آپارات دکتر منیره گل شیرازی

___________________________________________________

سایر مطالب سایت دکتر گل شیرازی متخصص زنان

درمان ناباروری با iui

درمان ناباروری با ivf

درمان قطعی میومکتومی

بهترین متخصص زنان در شرق تهران

علائم اولیه ناباروری

جراح هیسترکتومی در تهران

بهترین دکتر زنان در تهران

بهترین متخصص زنان در تهران